رانده از شهر

درباره سایت

عالم همه حادث و قدیم است خـدا
آدم همه ناقص و سلیم است خدا
باشد همه جا ز اوی و او در همه جا
هر جا که نگه کنی مقیم است خدا

شکر و سپاس خدایی را که در وجود آدمی نعمت تعقّل و تأمل قرار داد تا به وسیله آن بتواند در ژرفای اندیشه خود غوّاصی کند و در دریای بیکران معانی، صدف کلمات را شکافته و بهترین ها را از دل آن استخراج و در جهان علم و دانش به معرض نمایش بگذارد. و باز خدای را سپاس که به این بنده حقیر و ناچیز هم از سر لطف و کرم خویش نظری نمود تا بتواند به اندازه درک خود مطالبی را از دریای بیکران دانش با توسل به اهل البیت (علیهم السلام) مجموعه ای از غزلیات ،قصاید، مثنویات، رباعيات، سروده های مذهبی و اشعاری عامیانه را سروده و چندی از آن را تحت عنوان (یاری دگر بجز تو ندارم هنوز هم) به دوستداران شعر و ادب تقدیم نماید. باشد که ان شاءالله مورد توجه حضرت حق و ائمه معصومین (ع) قرار گیرد.

آن دم که بر این سرای ظاهر گشتم
در بحر علوم و فن نه ماهر گشتم
هر روز به هر شاخه تلف شد عـمرم
این گونه که این دو روزه شاعر گشتم

رانده از شهر

آرزوي ديدن رويش مرا ديوانه كرد رانده از شهرم نمود و ساكن ميخانه كرد

آنقدر ماندم در آنجا باده كردم التماس تا که آن ساقی شبانه باده در پيمانه كرد

تا مي نابش بنوشیدم ز خود بیخود شدم آن چنانی که مرا از خویشتن بیگانه كرد

منتظر ماندم در آنجا در خيال روي او تا که بر رویش بشاید یک نظر جانانه كرد

نا گه آمد هاتفی در خلوتم گفتا : چنين بايد اكنون ترك اين مآوا و اين كاشانه كرد

طالب ديدار ياري بار بربند و بيا وقت آن آمد كه بايد رو به صاحبخانه كرد

چون رسيدم آنزمان بردرگه معشوق خويش نور رخسارش مرا در گرد خود پروانه كرد

رخصت ماندن نبود اندر كنار يار چند فرصت وصلت سرآمد در دلم غم خانه كرد

چون به شهرم بازگشتم يکنفر دراين ديار حرف من باور نكرد و گفته ام افسانه كرد

اي خوشاچشمي که در ایام عمرش ای(ضیا) وقت خود را صرف دردیدار آن دردانه كرد

نمایش این کد فقط در ادامه مطلب بازدید : 151
تاریخ : شنبه 13 شهریور 1395 زمان : 12:06 | نظرات (0)