چنانکه روز نماند

درباره سایت

عالم همه حادث و قدیم است خـدا
آدم همه ناقص و سلیم است خدا
باشد همه جا ز اوی و او در همه جا
هر جا که نگه کنی مقیم است خدا

شکر و سپاس خدایی را که در وجود آدمی نعمت تعقّل و تأمل قرار داد تا به وسیله آن بتواند در ژرفای اندیشه خود غوّاصی کند و در دریای بیکران معانی، صدف کلمات را شکافته و بهترین ها را از دل آن استخراج و در جهان علم و دانش به معرض نمایش بگذارد. و باز خدای را سپاس که به این بنده حقیر و ناچیز هم از سر لطف و کرم خویش نظری نمود تا بتواند به اندازه درک خود مطالبی را از دریای بیکران دانش با توسل به اهل البیت (علیهم السلام) مجموعه ای از غزلیات ،قصاید، مثنویات، رباعيات، سروده های مذهبی و اشعاری عامیانه را سروده و چندی از آن را تحت عنوان (یاری دگر بجز تو ندارم هنوز هم) به دوستداران شعر و ادب تقدیم نماید. باشد که ان شاءالله مورد توجه حضرت حق و ائمه معصومین (ع) قرار گیرد.

آن دم که بر این سرای ظاهر گشتم
در بحر علوم و فن نه ماهر گشتم
هر روز به هر شاخه تلف شد عـمرم
این گونه که این دو روزه شاعر گشتم

چنانکه روز نماند

چنان که روز نماند،شبم نمی ماند

دل من و دل تو پیش هم نمی ماند

نه من مقصرم و نه تویی مقصر هیچ

که ماه ، منتظر صبحِدم نمی ماند

چه دود می کند این نیم شعله ی عشقم

زبانه شعله کِشَد ، دود و دم نمی ماند

اگرچه کوه بزاید ز خویشتن رودی

ولی به گمرهی اش ملتزم نمی ماند

به گرد شمع بچرخد همین که پروانه

به یک شب وسحری دست کم نمی ماند

اگر که کُشته شود صاحب علم در جنگ

علم به معرکه دیگر علم نمی ماند

بُود طبیعت این عالم فنا اینطور

رسد اجل، نفسی لاجرم نمی ماند

مخور فریب ز شیطان که میخورد سوگند

که پای بند به قول و قسم نمی ماند

میان جامعه گردد عدالتی اجرا

درون حبس دگر متهم نمی ماند

بُود اگر متولّی همیشه آلوده

امامزاده ای پس محترم نمی ماند

رسیده ام به کمالی (ضیا)که می دانم

ستاره ی من و تو مثل هم نمی ماند

www.ziaz.irضیاالدین زین الدینی

نمایش این کد فقط در ادامه مطلب بازدید : 428
تاریخ : سه شنبه 12 اردیبهشت 1396 زمان : 7:23 | نظرات (0)