زنم نفس به قفس

درباره سایت

عالم همه حادث و قدیم است خـدا
آدم همه ناقص و سلیم است خدا
باشد همه جا ز اوی و او در همه جا
هر جا که نگه کنی مقیم است خدا

شکر و سپاس خدایی را که در وجود آدمی نعمت تعقّل و تأمل قرار داد تا به وسیله آن بتواند در ژرفای اندیشه خود غوّاصی کند و در دریای بیکران معانی، صدف کلمات را شکافته و بهترین ها را از دل آن استخراج و در جهان علم و دانش به معرض نمایش بگذارد. و باز خدای را سپاس که به این بنده حقیر و ناچیز هم از سر لطف و کرم خویش نظری نمود تا بتواند به اندازه درک خود مطالبی را از دریای بیکران دانش با توسل به اهل البیت (علیهم السلام) مجموعه ای از غزلیات ،قصاید، مثنویات، رباعيات، سروده های مذهبی و اشعاری عامیانه را سروده و چندی از آن را تحت عنوان (یاری دگر بجز تو ندارم هنوز هم) به دوستداران شعر و ادب تقدیم نماید. باشد که ان شاءالله مورد توجه حضرت حق و ائمه معصومین (ع) قرار گیرد.

آن دم که بر این سرای ظاهر گشتم
در بحر علوم و فن نه ماهر گشتم
هر روز به هر شاخه تلف شد عـمرم
این گونه که این دو روزه شاعر گشتم

زنم نفس به قفس

زنم نفس به قفس این قفس عجب جایی ست

اسیر محبسم و این بهای زیبایی ست

فریب دانه ای خوردم که بعد دانستم

که شرط عقل به فهم وشعور و دانایی ست

دگر به گنج قفس خواندنم نمی گیرد

و این نشانه ی اندوه و داغ تنهایی ست

اگر که خوانده شود نغمه با غم و اندوه

صدای زاغ چه بهتر ز مرغ مینایی ست

چه فرق می کنداکنون مرا که این قفسم

به کنج خانه ای یا در میان صحرایی ست

صدای هم سفران بشنوم نبینم شان

مگیر خورده که این نیز ضعف بینایی ست

تو از رهایی بعد از قفس چه می دانی

که پشت پرده ی عالم چه ماجراهایی ست

تو ای پرنده ی عاشق به بند خود خو کن

چه باک از دم مُردن دلی که دریایی ست

(ضیا)به شعله بسوزد اگر که پروانه

نبوده بی خردی بلکه شور شیدایی ست

نمایش این کد فقط در ادامه مطلب بازدید : 404
تاریخ : سه شنبه 17 مرداد 1396 زمان : 15:46 | نظرات (0)