لحظه فراق

درباره سایت

عالم همه حادث و قدیم است خـدا
آدم همه ناقص و سلیم است خدا
باشد همه جا ز اوی و او در همه جا
هر جا که نگه کنی مقیم است خدا

شکر و سپاس خدایی را که در وجود آدمی نعمت تعقّل و تأمل قرار داد تا به وسیله آن بتواند در ژرفای اندیشه خود غوّاصی کند و در دریای بیکران معانی، صدف کلمات را شکافته و بهترین ها را از دل آن استخراج و در جهان علم و دانش به معرض نمایش بگذارد. و باز خدای را سپاس که به این بنده حقیر و ناچیز هم از سر لطف و کرم خویش نظری نمود تا بتواند به اندازه درک خود مطالبی را از دریای بیکران دانش با توسل به اهل البیت (علیهم السلام) مجموعه ای از غزلیات ،قصاید، مثنویات، رباعيات، سروده های مذهبی و اشعاری عامیانه را سروده و چندی از آن را تحت عنوان (یاری دگر بجز تو ندارم هنوز هم) به دوستداران شعر و ادب تقدیم نماید. باشد که ان شاءالله مورد توجه حضرت حق و ائمه معصومین (ع) قرار گیرد.

آن دم که بر این سرای ظاهر گشتم
در بحر علوم و فن نه ماهر گشتم
هر روز به هر شاخه تلف شد عـمرم
این گونه که این دو روزه شاعر گشتم

لحظه فراق

دگر به ماندن در خیمه اشتیاق نداشت

اگر چه طاقت یک لحظه ی فراق نداشت

درون خیمه ی لبریز از عطش طفلی

دو قطره شیر به لب بهر ارتزاق نداشت

به روبروی حرم یک سپاه کج اندیش

که هیچ دردل سنگ اش بجز نفاق نداشت

حسین یک تنه با صدهزار کوفی خصم

چنین معادله با عقل انطباق نداشت

و کاش کوفه ی بد عهد ناخلف فرزند

درون نقشه ی خود کشور عراق نداشت

وصال ملکیتِ ری بُوَد به خون حسین

وکاش تازه عروس این چنین صداق نداشت

غریب، خسته و مجروح با لبی تشنه

نگرد، عالمی اینگونه اتفاق نداشت

سخن به روی زبان و لبان نمی چرخید

دهان خشک دگر ذره ای بزاق نداشت

بلند مرتبه شد مرقدحسین(ضیا)

اگرچه قتلگه اش آنزمان رواق نداشت

نمایش این کد فقط در ادامه مطلب بازدید : 459
تاریخ : چهارشنبه 12 مهر 1396 زمان : 9:04 | نظرات (0)