چون وداعي ز حرم شاه شهيدان مي كرد دل آدم ز غمش ناله و افغان مي كرد
نه فقط آدميان بلكه همه جن و ملك گريه بر حال حسين و همه طفلان مي كرد
عشق مي گفت برو ، كودكي مي گفت مرو كربلا صحنه اي جان سوز نمايان مي كرد
ناله ي ، يا ابتا ، مُردم از این سوز عطش صحنه اي بود كه دلها همه سوزان مي كرد
فكر صحراي پر از خار و اسيري حرم پسر فاطمه را سخت پريشان مي كرد
سخت بود آنقدر آن منظرها بهر حسين فكر آن ،كوه احد هم همه ويران مي كرد
اي عجب لحظه اي بگذشت به طفلان حرم آنزماني كه حسين رو سوي ميدان مي كرد
چونكه شد عازم جنگي سوي ميدان نبرد چشمه ها بود كه از ديده خروشان مي كرد
قدمي چند كه مي رفت گهي بر مي گشت نظري بار دگر سوي عزيزان مي كرد
گاه مي رفت به ميدان گهي مي رفت حرم گوييا سعي صفا بود كه پايان مي كرد
عاقبت ديد در آن روز (ضيا) ، يك عالم كه حسين سر به فداي ره جانان مي كرد
نمایش این کد فقط در ادامه مطلب
بازدید : 143
تاریخ : دوشنبه 08 شهریور 1395 زمان : 10:37 |
نظرات (0)
